Bu akşam Show TV’de Kemal Sunal’lı çok sevilen klasik: Yeşilçam’ın kabadayılık parodisi kaçırılmamalı

Show TV, Sahte Kabadayı, Kemal Sunal, Yeşilçam komedisi, kabadayı parodisi… Bu akşam televizyonun en güçlü nostalji kozları bir araya geliyor ve ekranda hem kültürel mirası hem de sinema tarihimizin gülmece damarını taşıyan bir klasik beliriyor. 24 Aralık Çarşamba akşamı saat 20.00’de Show TV, tam da yılın bu zamanına yakışan, ailece ekran başında toplanma hissini yeniden hatırlatan o tanıdık filme kapıyı aralıyor: Sahte Kabadayı.

Bu Akşam Neden Sahte Kabadayı İzlenir?

Kemal Sunal filmografisinin en “nerd-friendly” işlerinden biri diyebiliriz Sahte Kabadayı için. Çünkü sadece güldürmekle kalmıyor; Yeşilçam’ın 1970’ler Türkiye’sindeki kabadayı kültürünü ne kadar abartılı, renkli ve bazen de saçma hallerde resmettiğini neredeyse bir sosyolojik saha çalışması kıvamında sunuyor. Bugün dönüp baktığımızda film, hem komedi hem de popüler kültür arkeolojisi olarak okunabilecek bir nitelikte.

Konu malum: Kemal Sunal’ın canlandırdığı saf ve tertemiz pişmaniyeci Kemal, bir avukatın çıkıp kendisine aslında ünlü bir kabadayının oğlu olduğunu söylemesiyle bambaşka bir dünyaya savruluyor. O dünyada raconun kendine göre kuralları var, adamlara lakap takmak ritüel gibi, herkesin en az üç fedaisi bulunuyor ve en önemlisi, bu dünyanın mantığı “gerçek” hayattaki kadar karmaşık değil; tam aksine, Kemal’in saflığıyla çarpışınca ortaya çıkan komik kazalarla kendi kendini çökerten bir arena.

Sahte Kabadayı’nın asıl gücü de burada yatıyor: Asla gerçek bir kabadayı filmi olmaya çalışmıyor. Tam tersine, kabadayılığın büyük harfle yazılmış “erkeklik” kavramını tamamen oyuncak hale getiriyor. Muhtar karakteri, fedailer, tuzaklar, pusu sahneleri… Hepsi karikatürize. Bugün bakınca belli ki film, mafyamsı düzeni hem eleştiriyor hem de gülünçleştiriyor. Bu açıdan, 70’lerin Türkiye’sinde suyu çıkarılmış erkeklik mitlerini alıp paketleyen, üzerlerine şaka konduran bir çalışma.

Kültürel Etkisi ve Yeşilçam Mirasındaki Yeri

Sahte Kabadayı’nın bu kadar uzun ömürlü olmasının nedeni elbette yalnızca mizah değil. Birçok Yeşilçam klasiği gibi film, şehir dokusunu, dönem ruhunu ve popüler tiplemeleri bugüne taşımayı başarıyor. İstanbul ve İzmit’te çekilmiş sahnelerde o yılların sokaklarını, meyhanelerini, garını ve çarşılarını görmek, 2025 izleyicisine neredeyse zaman kapsülü hissi veriyor.

Bir de yan karakterler var tabii… Yeşilçam’ın kadrolu “fedaileri”, “komiserleri”, “adamları”, “dayıları”… Coşkun Göğen’den Yadigar Ejder’e kadar her biri, sinema tarihinde küçük ama kazınmış izler bırakmış oyuncular. Bugün pek çok izleyici, bu yüzleri fark ettiğinde hem gülümser hem de içinden “Aa, yine o adam!” diye geçirir. Bu tanıdıklık hissi filmin nostaljik çekiciliğinin çok büyük bir parçası.

Kemal Sunal’ın tiplemesi ise her zamanki gibi toplumsal meseleleri dolaylı yoldan işliyor. Kötü değil, aptal değil, yalnızca temiz kalpli. Bu yüzden kendisine yüklenen “Baba’nın oğlu” kimliğiyle hiçbir zaman yüzde yüz örtüşmüyor. Film boyunca kabadayılığın ona yakışmamasının sebebi de bu: Kemal raconu öğrenemez çünkü racon zaten absürt bir şeydir. Onun saf doğruluğu, filmdeki bütün kurguyu otomatik olarak çözüverir.

Bu akşam ekran başına oturan genç izleyiciler için film, bugünün ağır ve sert mafya dizilerinin bir karşı kutbu olarak da çalışıyor. “Kabadayılık” kavramının, son yıllarda dramatik anlatılarda aldığı şiddet odaklı imaj, Sahte Kabadayı’da komedinin büyüteciyle ters yüz ediliyor. Bir tür sinema tarih dersi tadında, kültürel bir hatırlatma bu: Kabadayılık hem var oldu hem de parodisi üretildi, hem korkutucu hem de komik anlatıldı.

Bu Akşamın Ekran Keyfini Taçlandıran Yanlar

• Oyuncu kadrosu Yeşilçam’ın en zengin “karakter oyuncuları” karmalarından biri.
• İstanbul ve İzmit sokaklarının 1976 panoraması, filmi günümüz seyircisi için belgesel değerine yaklaştırıyor.
• Kemal Sunal’ın “saf delikanlı” tiplemesi, kabadayı kültürünün parodisiyle birleşince ortaya benzersiz bir ton çıkıyor.

Show TV’nin yıllardır Aralık aylarında Kemal Sunal kuşağına ağırlık vermesi tesadüf değil. Kanallar, kış akşamlarında izleyicinin evde toplandığını bildikçe güvenilir, herkesçe sevilen ve kuşak atlayan filmlere yöneliyor. Sahte Kabadayı bu açıdan prime time için altın standart: hem nostalji, hem eğlence, hem kültürel hafıza. Aynı akşam sonrasında Avanak Abdi’nin gelmesi ise tam bir “Sunal evreni maratonu” etkisi yaratıyor.

Bu akşam televizyonu açtığınızda sahneye önce Kemal’in pişmaniye tezgahı, sonra Muhtar’ın fesat planları, ardından da fedailerin komik tuzak girişimleri gelecektir. Her sahnede Yeşilçam’ın o kendine özgü abartılı oyunculuğu, hızlı kurgu tercihleri, gerçek mekan çekimlerindeki doğal ışık kullanımı fark edilir. Bu unsurlar bugün nostalji olarak görülse de, dönemi için çok karakteristik bir sinema diliydi.

Sahte Kabadayı, 2025’te hâlâ gülümsetebiliyor oluşunu Yeşilçam’ın sıcaklığına, Kemal Sunal’ın zamansız karizmasına ve filmin “kabadayılık” kavramını eğip bükme cesaretine borçlu. Eğer bu akşam ekran başına geçecekseniz, hem mizah hem kültür hem de tatlı bir nostalji sizi bekliyor. Show TV, saat 20.00’de bu klasiği tekrar hayatımıza sokarken, biz de bir kez daha fark ediyoruz: Bazı filmler eskimiyor, sadece daha değerli hale geliyor.